چند توصیه برای آنکه پدر بهتری باشید

گاهی اوقات، رفتارهایی که ما به عنوان والدین از خود نشان می دهیم، ممکن است باعث احساس شرمندگی و خجالت در فرزندان ما شود. گاهی ممکن است خود ما نسبت به این مسئله آگاهی نداشته باشیم. بنابراین، بهتر است که مراقب باشیم و دقیقاً متوجه آن رفتارهایی شویم که ممکن است به فرزندانمان آسیب برساند. این امر به ما کمک می کند تا بتوانیم آن رفتارها را اصلاح کرده و موجب آسیب نرسیدن به فرزندانمان شویم.

احترام به ناراحتی کودک

هر رویدادی که در زندگی فرد اتفاق می افتد، برای خودِ او بسیار واقعی و مهم است. اگر ما بیش از حد آن را به صورت دراماتیک جلوه دهیم یا آن را به صورت بیش از حد کوچک بشماریم، این امر می تواند برای فرد سخت و دردناک باشد. بنابراین، بهتر است که از این رفتارها پرهیز کنیم. به جای این کار، سعی کنیم که به دقت به حرف های فرد گوش دهیم، با او همدردی کنیم، صبور باشیم و به آسیبی که او متحمل شده است، ارزش و احترام بگذاریم.

مقایسه با خود

گاهی اوقات ممکن است فکر کنیم که فرزند ما متوجه برخی مسائل نمی شود، زیرا وقتی خودمان در آن سن بودیم، ما نیز آن را درک نمی کردیم. اما این یک اشتباه است که نباید مرتکب شویم. باید به یاد داشته باشیم که کودک امروزی، به کلی متفاوت از کودک دوران ما است. آنها نه تنها جهان اطراف خود را درک می کنند، بلکه همه چیز را در درون خود حس و دریافت می کنند. بنابراین نباید فکر کنیم که فرزندمان شرایط را نمی فهمد. در واقع، آنها به خوبی اوضاع را درک می کنند.

انتقاد کردن

گاهی اوقات بهترین کار این است که بدون هیچ نصیحتی و بدون انتقاد از فرزندتان، تنها با او پیاده روی کنید و هیچ صحبتی نداشته باشید. با این کار به او نشان می دهید که تنها دوست دارید در کنارش باشید. این امر به فرزند شما احساس خوبی می دهد.

اما اگر به جای این، مدام برایش سخنرانی های طولانی داشته باشید، اشتباهاتش را به او گوشزد کنید یا او را نصیحت کنید و از او انتقاد کنید، قطعاً او آزرده خواهد شد. پس بهتر است از این گونه رفتارها پرهیز کنیم و تنها با همراهی کردن و حضور در کنار فرزندمان به او نشان دهیم که او برای ما ارزشمند است.

کنترل کردن کودک

ما والدین می توانیم کودکمان را راهنمایی و هدایت کنیم، اما هرگز نمی توانیم آنها را کاملا تحت کنترل خود درآوریم. فرزندان ما افکار، احساسات، تمایلات و رویاهای مستقل خود را دارند. هر چقدر بیشتر تلاش کنیم تا آنها را کنترل کنیم، آنها بیشتر مقاومت خواهند کرد و خواهان دستیابی به آزادی خود خواهند شد.

بنابراین بهتر است که رابطه خود با فرزندمان را بر پایه کنترل کردنش قرار ندهیم. در عوض، باید سعی کنیم آنها را راهنمایی و هدایت کنیم تا بتوانند به صورت مستقل رشد و تکامل یابند. اجازه دهیم آنها راه خودشان را پیدا کنند و در مسیر پیشرفت خود قدم بردارند.