کشوری بدون حضور مار

با آغاز عصر یخبندان، تمامی خزندگان موجود در ایرلند ناپدید شدند و به دلیل جزیره بودن این منطقه، هیچ ماری دیگری وارد خاک ایرلند نشد.

مطابق افسانه‌ها، در قرن پنجم میلادی، سنت پاتریک با ریختن مارها به دریا، تمامی مارهای ایرلند را از بین برده است. این روایت نشان می‌دهد که او به بهترین شکل ممکن وظیفه خود را انجام داده است؛ زیرا تا به امروز حتی نمی‌توان یک مار بومی در ایرلند پیدا کرد.

در اکثر مناطق جهان، از استرالیا تا مناطق قطب شمال، می‌توان مارها را در گوشه‌های مختلف دنیا مشاهده کرد. اما چه چیزی واقعاً ایرلند را از مارها خالی ساخته است؟

یک نکته مهم این است که ایرلند یک جزیره است و عرض دریای ایرلند بیش از ۸۰ کیلومتر است. به همین دلیل، حیوانات خشکی نمی‌توانند با شنا به ایرلند برسند. البته، شاید برای یک مار دریایی این کار ساده‌تر باشد؛ اما مارهای دریایی در آب‌های گرم مناطق استوایی زندگی می‌کنند و نه در آب‌های سرد اقیانوس اطلس.

انگلیس هم جزیره است

ممکن است از خودتان بپرسید که چرا انگلیس، اگرچه جزیره است، مار دارد در حالی که ایرلند خالی از مار است. درست است، اما برای مدتی بریتانیا همانند ایرلند، بدون مار بود. در طول عصر یخبندان، زندگی در این جزایر برای خزندگان غیرممکن بود؛ زیرا آنها موجوداتی خونسرد بودند که برای زندگی به دریافت گرما از محیط نیاز داشتند. یخچال‌های طبیعی در حدود ده هزار سال پیش عقب‌نشینی کردند و یک پل زمینی بین اروپا و بریتانیا و همچنین یک پل زمینی دیگر بین بریتانیا و ایرلند ظاهر شد که امکان عبور آسان به جزایر را فراهم کرد. در حدود ۸۵۰۰ سال پیش، ذوب یخچال‌های طبیعی منجر به غرق شدن پل خشکی ایرلند شد، اما پل خشکی بریتانیا برای دو هزار سال دیگر باقی ماند.

بدین ترتیب، حیوانات اروپایی زمان بیشتری برای مهاجرت به بریتانیا داشتند و در آن زمان فقط سه گونه مار توانستند خود را به این منطقه برسانند و به نظر می‌رسد که هیچ یک از این سه گونه مار تمایلی به حرکت به سمت غرب و سفر به ایرلند نداشتند. بنابراین، هیچ شواهدی از حضور خزندگان در فسیل‌های ایرلند وجود ندارد.

کشورهای دیگر بدون مار

بطور خلاصه می‌توان گفت که ایرلند تنها جزیره بدون مار در جهان نیست. مناطقی مانند نیوزیلند، هاوایی، گرینلند، ایسلند و قطب جنوب نیز بدون مار هستند. اما با توجه به تجارت جهانی حیوانات خانگی و پتانسیل مارها برای تبدیل شدن به گونه‌های مهاجم، حضور مارها در این مناطق کمی عجیب به نظر می‌رسد.

به عنوان مثال، در جزیره گوام، گونه‌ای از مار درختی قهوه‌ای به عنوان یک گونه مهاجم وارد شده و جمعیت پرندگان و مارمولک‌های بومی جزیره را تهدید کرده است. بنابراین، مقامات محلی برای از بین بردن این گونه مار، اقداماتی ناامیدکننده را آغاز کرده‌اند. به عنوان مثال، در دسامبر سال ۲۰۱۳، وزارت کشاورزی آمریکا موش‌های مرده را با استفاده از هلیکوپتر در گوام پرتاب کرد. این موش‌ها با دوز بالایی از استامینوفن آلوده شده بودند تا مارها را به قتل برسانند. هر ماری که در مدت ۲۴ ساعت یکی از این موش‌ها را می‌خورد، می‌مرد.

اقدامی که در گوام انجام شد، با موفقیت موقتی جمعیت مارها را کنترل کرد. اما در سال ۲۰۱۸، وزارت کشور آمریکا بودجه‌ای به ارزش ۲.۸ میلیون دلار برای مبارزه با مارهای مهاجم در گوام اختصاص داد.

احتمال وجود دارد که در آینده، ایرلند نیز با مشکل مشابهی روبرو شود. گرچه مار درختی قهوه‌ای به صورت تصادفی به گوام منتقل شده است، اما در سال‌های اخیر گونه‌های جدیدی از مارها وارد ایرلند شده‌اند؛ زیرا خرید و فروش مارهای خانگی در ایرلند، هاوایی، نیوزیلند و ایسلند غیرممنوع است.

در اواخر دهه ۱۹۹۰ و در دوران رونق اقتصادی ایرلند، مارهای خانگی به یک نماد تبدیل شدند. اما در طول رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ و پس از آن، شرایط سخت زندگی باعث شد که بسیاری از افراد مارهای خانگی خود را رها کنند. این مارها ممکن است به صورت تصادفی دیده شوند، اما تا به امروز به نظر می‌رسد که در طبیعت به صورت گسترده پراکنده نشده‌اند.

باید امیدوار باشیم که وضعیت به همین شکل ادامه یابد. اگر گوام را به عنوان یک الگو در نظر بگیریم، در صورتی که مارها در ایرلند نفوذ کنند، خلاص شدن از آنها نیازمند تلاش و همت جامعه خواهد بود. این ممکن است به عنوان یک تحدید جدید در جامعه ایرلندی مطرح شود، چرا که مبارزه با مارهای مهاجم نیازمند تدابیر و اقدامات گسترده‌تری خواهد بود.