اقیانوس اطلس در حال فروپاشی است!

در سال گذشته، تحقیقاتی توسط دانشمندان انجام شد که نتایج نگران‌کننده‌ای درباره فروپاشی یکی از جریان‌های بزرگ اقیانوسی زمین، به عنوان اقیانوس اطلس، نشان داد؛ اتفاقی که متأسفانه تحقیقات اخیر نیز از این نتایج حمایت می‌کنند.

تغییرات آب و هوایی از زمان حضور بشر غیرقابل انکار و غیرقابل توقف هستند. با نگاهی به آینده، ما می‌توانیم آمادگی را برای آنچه که در آینده خواهد رخ داد، فراهم کنیم. با این حال، این یک چشم‌انداز ترسناک است. یکی از جوانمردانه‌ترین بخش‌های تحقیقات جدید، شناسایی یک سیستم هشدار اولیه توسط اقیانوس‌شناسان دانشگاه اوترخت و تیمش است. طبق گزارشات آن‌ها، آن‌ها توانستند یک سیگنال هشدار اولیه بر پایه فیزیک ایجاد کنند که شامل حرکت آب شور در مرز جنوبی اقیانوس اطلس است.

گردش واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس (AMOC) یک سیستم بزرگ از جریان‌های اقیانوسی است که آب گرم و شور را به سمت شمال منتقل می‌کند. در طول سفر پیچ و خم خود، این آب خنک می‌شود و پیشرفت می‌کند. با ورود آب سرد، آب اقیانوس‌های دیگر به داخل جریان کشیده می‌شود تا سطح را پر کند و سیستم گردش را به سمت جنوب دوباره هدایت کند.

گردش واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس (AMOC) از اواسط دهه ۱۹۰۰ به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است. با افزایش حجم آب شیرین ناشی از ذوب یخچال‌ها و بارش‌های بیشتر، غلظت نمک در آب دریا کاهش می‌یابد و آب شور کمتر متراکم می‌شود که باعث اختلال و ضعف در چرخه جریان می‌شود. با استفاده از مدل‌سازی این سیستم‌های اقیانوسی، تیم پژوهشی توانسته است زمان نزدیک شدن به نقطه اوج AMOC را تشخیص دهد و متوجه شود که در این زمان، روند کاهش آب شور در مرز جنوبی‌ترین اقیانوس اطلس به آرامی انجام می‌شود.

با توجه به بیان دانشمندان، اگر AMOC به حالت اوج برسد، احتمالاً برای یک تا چهار دهه در آن حالت باقی می‌ماند. با این حال، مسئله این است که تنها از سال ۲۰۰۴ به صورت مستقیم نظارت بر آن انجام شده است. بنابراین، برای درک کامل مسیر، روند کنونی کاهش سرعت برای مدت زمان کافی طولانی نبوده است. به همین دلیل، دانشمندان در حال حاضر مجبورند از شاخص‌های غیرمستقیم برای پاسخ به سوالات خود استفاده کنند.

تصاویر جریان‌های نزدیک به سطح اقیانوس، که در سراسر اقیانوس اطلس در حال گردش هستند، بر اساس دمای سطح دریا با استفاده از رنگ‌های مختلف نمایش داده می‌شوند. (منبع: ناسا/مرکز پرواز فضایی گودارد)

بنابراین، تیم پژوهشی هنوز نتوانسته است تمام عوامل مرتبط با پیش‌بینی دقیق زمان فروپاشی AMOC را مورد بررسی قرار دهد. با این حال، آنها اعتقاد دارند که لحظه فاجعه بسیار نزدیک‌تر از آنچه که بسیاری از شبیه‌سازی‌های فعلی نشان می‌دهند، است. مدل‌سازی جدید به جای تلاش برای پیش‌بینی زمانبندی، نقطه اوج ناشی از آب شیرین را مورد بررسی قرار می‌دهد. با این حال، داده‌های به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که AMOC به تغییراتی که اکثر مدل‌های آب و هوایی به آن اشاره کرده‌اند، بسیار حساس‌تر است. به هر حال، پژوهش‌های فعلی نتایج تحقیقات گذشته را تایید می‌کنند.