سندرم دختر ارشد خانواده

چندوقتی است که در شبکه‌های اجتماعی به سندرم دختر ارشد خانواده اشاره شده است، اما برخی افراد این موضوع را واقعی و معتبر نمی‌دانند. با این حال، بررسی‌های محققان نشان می‌دهد که سندرم دختر ارشد خانواده واقعی است و وجود دارد.

با توجه به تحقیقات روانشناسان، بررسی‌ها نشان می‌دهد که بزرگترین دختر در خانواده رفتار و شخصیتی کاملاً متفاوت نسبت به فرزندان بعد از خود دارد. این بررسی‌ها نشان می‌دهد که بزرگترین دختر از سنوات اولیه زندگی، نحوه مراقبت از کودکان را یاد می‌گیرد و در نتیجه احساس مسئولیت بالایی در قبال مراقبت از فرزندان بعدی دارد. به همین دلیل، فرزندان کوچکتر معمولاً الگوی رفتاری خود را بر اساس بزرگترین دختر خانواده شکل می‌دهند.

روانشناسان این وضعیت را به عنوان “سندرم دختر ارشد خانواده” شناخته‌اند، زیرا این دختران به طور زودرس به بلوغ ذهنی و جسمی می‌رسند و تحت تأثیر عواقب منفی آن قرار می‌گیرند.

با توجه به تحقیقات انجام شده در دانشگاه کالیفرنیا، بر اساس گفته محققان، دخترانی که فرزند اول خانواده هستند، به طور زودتر از خواهر و برادران خود به بلوغ می‌رسند. وقتی این فرزندان شروع به مراقبت از خواهر و برادران کوچکتر خود می‌کنند، غدد آدرنال یا فوق‌کلیوی در بدن آنها قبل از موعد، هورمون‌های بلوغ را ترشح می‌کنند و علائمی مانند جوش‌های غرور، رشد موهای بدن و بلوغ عاطفی در آنها ظاهر می‌شود.

همچنین، در بررسی‌های دیگر نیز مشخص شده است که زنانی که فرزند اولشان دختر است و در دوران بارداری مجدد با اضطراب روبرو می‌شوند، دخترشان نقش حامی را به خود می‌گیرد و با مراقبت از مادر و فرزندان کوچکتر، به طور زودتر از موعد در مسیر بلوغ ذهنی و جسمی قرار می‌گیرد. حتی بدون اینکه خودشان فرزندی داشته باشند، به خوبی از خواهر و برادران کوچکترشان مراقبت می‌کنند.

سندرم دختر ارشد پیامدهای زیادی برای این دختران دارد، زیرا کودکی آنها را به خطر می‌اندازد و آنها به جای اینکه بر روی توسعه مهارت‌های خود (تحصیلی یا اجتماعی) تمرکز کنند، بیشتر از زمان و انرژی خود را برای مراقبت از دیگران صرف می‌کنند و بار سنگینی از مسئولیت بر دوش کوچک آنها قرار می‌گیرد.