گزارش میدانی از یک روز متفاوت در مجموعه «راه پارسی کانادا»

در شرایطی که تب مهاجرت در کشور همچنان داغ است و بازار ارائه خدمات مهاجرتی بیش از پیش شلوغ و گاه آشفته به نظر می‌رسد، یافتن مجموعه‌ای که واقعاً در مسیر مهاجرت همراه و مؤثر باشد، به یکی از دغدغه‌های جدی متقاضیان تبدیل شده است. به همین دلیل، تصمیم گرفتم برای درک بهتر واقعیت‌ها، به‌جای اتکا به بروشورها، صفحات مجازی و تبلیغات رنگارنگ، خودم را در قالب یکی از مراجعان وارد یکی از شناخته‌شده‌ترین دفاتر مهاجرتی کشور کنم؛ مجموعه‌ای با نام «راه پارسی کانادا».

دفتر مرکزی این مجموعه در منطقه زعفرانیه تهران واقع شده؛ ساختمان گروه بین المللی پارس پندار نهاد که به نظر می رسد راه پارسی کانادا زیرمجموعه آن فعالیت می کند، ساختمانی پر رفت‌وآمد با فضایی پویا که رفت‌وآمد مداوم متقاضیان و کارکنان، حال‌وهوای زنده‌ای به آن بخشیده است. از همان ابتدا، چیزی که بیش از هر چیز جلب توجه می‌کرد، نظم، هماهنگی و شیوه برخورد پرسنل مجموعه بود؛ بدون شتاب‌زدگی، بدون سردرگمی، و با پاسخ‌گویی دقیق به سؤالات مراجعان.

اما روز حضور من، تنها یک روز معمولی نبود. مجموعه در حال برگزاری جشن ویزای شش نفر از متقاضیان موفق بود؛ متقاضیانی که پس از طی مراحل قانونی و اداری، موفق به دریافت ویزای کاری کانادا شده بودند. فضای جشن، با گل، شیرینی و حضور یک چهره آشنا یعنی بهمن هاشمی، مجری شناخته‌شده صدا و سیما، رنگ و بوی خاصی به خود گرفته بود. اما در پس این ظاهر شاد، واقعیت‌هایی عمیق‌تر نهفته بود که با شنیدن روایت مراجعان، قابل درک‌تر می‌شد.

یکی از مفصل‌ترین گفت‌وگوها مربوط به خانواده‌ای از شهر اصفهان بود؛ خانواده نیرین، شامل یک زوج جوان و فرزندشان، آرمان. آقای نیرین در گفت‌وگویی صریح و بدون اغراق، از فراز و فرودهای مسیر مهاجرت گفت. او از سال‌ها تلاش برای مهاجرت سخن گفت و از شکست قبلی‌اش در همکاری با مؤسسه‌ای دیگر که موجب شده بود نسبت به ادامه مسیر دچار تردید و بی‌اعتمادی شود. اما پس از معرفی مجموعه راه پارسی کانادا توسط یکی از دوستانش که پیش‌تر موفق به اخذ ویزا شده بود، تصمیم می‌گیرد برای آخرین بار شانس خود را امتحان کند.

«مرداد ۱۴۰۲ قرارداد بستیم. در این مدت با پیگیری مرحله‌به‌مرحله، پرونده ما پیش رفت. ۲۷ روز پیش برای انگشت‌نگاری در استانبول بودم. حالا، امروز، اینجا هستم و می‌شنوم که ویزام اومده. واقعاً سورپرایز شدم.»

در روایت او، چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌کرد، نه فقط نتیجه نهایی، بلکه مسیر طی شده بود. او از نحوه ارتباط با تیم پشتیبانی سخن گفت، از تماس‌هایی که گاه با اضطراب و نگرانی برقرار می‌کرد و پاسخ‌هایی که همیشه با آرامش و احترام دریافت می‌کرد. این رفتار برایش بیش از هر چیز دیگری ارزشمند بود: «باور کنید بعضی وقت‌ها عصبی تماس می‌گرفتم، ولی همیشه با حوصله جوابم رو می‌دادن. این باعث شد حس کنم پشت این روند، واقعاً آدم‌هایی هستن که دغدغه ما رو دارن.»

خانم نیرین نیز تأکید داشت که تصمیم مهاجرت را با همسرش به صورت مشترک گرفته‌اند، با هدف ساختن آینده‌ای بهتر برای پسرشان، آرمان، که اکنون دانش‌آموز کلاس سوم دبستان است. بیش‌تر رفت‌وآمد آن‌ها در دفتر اصفهان انجام شده بود، اما تماس نهایی برای حضور در دفتر تهران در روز جشن، نقطه عطفی بود که هیچ‌یک از اعضای خانواده انتظارش را نداشتند.

آقای نیرین با ویزای کاری برای استان آلبرتا آماده سفر است؛ استانی که به گفته خودش به دلیل ظرفیت بالای کشاورزی انتخابش کرده، چرا که رشته تخصصی او کارشناسی ارشد کشاورزی است: «در ایران هیچ‌وقت نتونستم در حوزه تخصص خودم کار کنم. ولی الان فرصت دارم تا توی یک کشور دیگه، واقعاً در مسیر تحصیلیم فعالیت کنم. استان آلبرتا شرکت‌های بزرگی در زمینه بذر و نهاده‌های کشاورزی داره، برای همین هم انتخابش کردم.»

او همچنین توضیح داد که پس از صدور مجوز LMIA از طرف دولت کانادا، قرارداد کاری برایش ارسال شده، امضا کرده و اکنون با ویزای کاری آماده ورود به این استان است. نکته‌ای که در خلال صحبت‌هایش تأکید کرد، این بود که شکست قبلی باعث نشده از تلاش دست بکشد: «من چند سال درگیر این فرآیند بودم. بار اول شکست خوردم، ولی عقب نکشیدم. دوبار آزمون آیلتس دادم چون تاریخش گذشته بود. انگیزه‌ام رو حفظ کردم.»

در پایان گفت‌وگو، از او خواسته شد مجموعه راه پارسی کانادا را در یک جمله توصیف کند. پاسخ او کوتاه و معنادار بود: «متعهد، متخصص و دلسوز.» همسرش نیز گفت: «راهی برای رسیدن به آرزوها.»

آن‌چه در خلال این گزارش میدانی مشاهده شد، فراتر از یک جشن نمادین بود. خانواده‌هایی که آن روز در دفتر حضور داشتند، همگی با آرامشی قابل لمس درباره مسیر طی‌شده صحبت می‌کردند. آنچه میان روایت‌ها مشترک بود، اطمینانی بود که در رفتار آن‌ها موج می‌زد. به نظر می‌رسید این اطمینان، نتیجه برخورد حرفه‌ای، پیگیری مداوم، و ارتباط شفاف با مجموعه‌ای بود که در کنار ارائه خدمات فنی، نقش همراهی دلسوزانه را نیز ایفا کرده است.

در فضای پر از ادعاهای بی‌پشتوانه امروز، مجموعه‌ای که بتواند این سطح از رضایت، آرامش و اطمینان را در مراجعان خود ایجاد کند، لاجرم باید برخوردار از ساختاری منسجم، تیمی متخصص و رویکردی انسانی باشد.

و این دقیقاً همان چیزی بود که در مجموعه «راه پارسی کانادا» از نزدیک دیده شد.